ஒரு வெப்பமான சமவெளியில், சிங்கப்பெண் லட்சுமி தனது குட்டியான ராஜாவுடன் நிழலில் ஓய்வெடுத்துக்கொண்டிருந்தாள். மதிய வெயிலின் தாக்கத்தைத் தவிர்க்க, அவள் மரத்தின் கீழ் பதுங்கியிருந்தாள். ராஜா, தனது சிறிய கால்களால் ஓடித்திரிந்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தான்.
திடீரென்று, ஒரு கூட்டம் ஓநாய்கள் புதர்களிலிருந்து வெளிப்பட்டன. அவை பசியால் வெறி கொண்டு ராஜாவை பார்த்து துள்ளிக் குதித்தன. லட்சுமி அதிர்ச்சியடைந்தாள். அவள் உடனடியாக எழுந்திருந்து ராஜாவிடம் ஓடினாள். அவள் தனது பெரிய உடலால் ராஜாவை மறைத்துக் கொண்டாள்.
ஓநாய்கள் லட்சுமியை சுற்றி வளைத்தன. அவை அவளை உறுமிக் கொண்டு, பற்களை கடித்தன. ஆனால், லட்சுமி பயப்படவில்லை. அவை தன் குட்டியைத் தொட முடியாதபடி அவள் கர்ஜித்தாள். அவளுடைய கர்ஜனை சமவெளியை அதிரச் செய்தது.
ஓநாய்கள் லட்சுமியின் வீரத்தால் பயந்தன. அவை அவளைத் தாக்கத் துணிந்தாலும், அவளின் கூர்மையான நகங்கள் மற்றும் பற்களை நினைத்து பின்வாங்கின. ஒரு பெரிய ஓநாய் முன்னால் வந்து லட்சுமியை அச்சுறுத்தியது. ஆனால், லட்சுமி பாய்ந்து சென்று அதன் மீது தாவி, தனது கூர்மையான நகங்களால் அதன் முகத்தில் கீறிவிட்டாள்.
அந்த ஓநாய் கத்தி கதறி ஓடிவிட்டது. மற்ற ஓநாய்களும் தலைகளைத் தாழ்த்தித் தப்பி ஓடின. சண்டை முடிந்துவிட்டது.
லட்சுமி தனது குட்டியை நெருக்கமாகக் கட்டி, அவனை சோதனை செய்தாள். அவன் பத்திரமாக இருந்தான். அவள் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள். தனது குட்டியைப் பாதுகாத்ததில் பெருமை கொண்டாள்.
இந்தக் கதை சிங்கப்பெண்ணின் தாய்மைப் பாசத்தையும், தனது குட்டியைக் காப்பாற்றுவதற்கான அவளுடைய வீரத்தையும் காட்டுகிறது.
